Isaiah 17
CHAPTER 17
The Word against Damascus
1το ρήμα το κατά Δαμασκού ιδού Δαμασκός αρθήσεται από πόλεων και έσται εις πτώσιν 2καταλελειμμένη εις τον αιώνα εις κοίτην ποιμνίων και ανάπαυσιν και ουκ έσται ο διώκων 3και ουκέτι έσται οχυρά του καταφυγείν εκεί τον Εφραϊμ και ουκέτι βασιλεία εν Δαμασκώ και το κατάλοιπον των Συρίων ου γαρ συ βελτίων ει των υιών Ισραήλ και της δόξης αυτών τάδε λέγει κύριος σαβαώθ 4έσται εν τη ημέρα εκείνη έκλειψις της δόξης Ιακώβ και τα πίονα της δόξης αυτού σεισθήσεται 5και έσται ον τρόπον εάν τις συναγάγη αμητόν εστηκότα και σπέρμα σταχύων αμήση και έσται ον τρόπον εάν τις συναγάγη στάχυν εν φάραγγι στερεά 6και καταλειφθή εν αυτή καλάμη η ως ρώγες ελαίας δύο η τρεις απ΄ άκρου μετεώρου η τέσσαρες η πέντε επί των κλάδων αυτών καταλειφθώσι τάδε λέγει κύριος ο θεός Ισραήλ 7τη ημέρα εκείνη πεποιθώς έσται ο άνθρωπος επί τω ποιήσαντι αυτόν οι δε οφθαλμοί αυτού εις τον άγιον του Ισραήλ εμβλέψονται 8και ου μη πεποιθότες ώσιν επί τοις βωμοίς ουδέ επί τοις έργοις των χειρών αυτών α εποίησαν οι δάκτυλοι αυτών και ουκ όψονται τα δένδρα ουδέ τα βδελύγματα αυτών 9τη ημέρα εκείνη έσονται αι πόλεις σου εγκαταλελειμμέναι ον τρόπον κατέλιπον οι Αμορραίοι και οι Ευαίοι από προσώπου των υιών Ισραήλ και έσονται έρημοι 10διότι κατελίπες τον θεόν τον σωτήρά σου και θεού σου ουκ εμνήσθης διά τούτο φυτεύσεις φύτευμα άπιστον και σπέρμα άπιστον 11τη δε ημέρα η αν φυτεύσης πλανηθήση το δε πρωϊ εάν σπείρης ανθήσει εις αμητόν η αν ημέρα κληρονομίας και ως πατήρ ανθρώπου κληρώση τους υιούς σου 12ουαί πλήθος εθνών πολλών ως θάλασσα κυμαίνουσα ούτως ταραχθήσεσθε και ήχος εθνών πολλών ως ύδωρ ηχήσει 13ος ύδωρ πολύ έθνη πολλά ως ύδατος πολλού βία φερομένου και αποσκορακιεί αυτούς και πόρρω αυτούς διώξεται ως χνουν ορέων λελικμωμένον απέναντι ανέμου και ως κονιορτόν τροχού καταιγίδος φερούσης 14προς εσπέραν έσται πένθος πρινή πρωϊ και ουκ έσται αύτη η μερίς των προνομευσάντων ημάς και κληρονομία τοις κληρονομήσασιν ημάς
Copyright information for
ABGk